خصوصیان فنی سنگ‌های ساختمانی به وسیله آزمایشات فیزیکی و شیمایی مشخص می‌شوند و بسته به نوع، ساختار و کانی‌های تشکیل دهنده آن متفاوت هستند که به نتایج بدست آمده، آنالیز سنگ ساختمانی گفته می‌شود. آزمایشات شیمایی برروی سنگ‌ها تا حدودی ترکیبات شیمایی آن‌ها را مشخص می‌کنند و ترکیبات مضر و بررسی‌های کانی شناسی را به عمل می‌آورند. ساختار فیزیکی سنگ‌ها نیز با استفاده از معیار هایی از جمله: مقاومت فشاری، وزن مخصوص، مقاومت سایشی، میزان تخلخل و ... به دست می‌آیند. سنگ‌ها براساس وزن مخصوص سنگ، به دو گروه سبک با وزن کمتر از 1.8 و سنگین با وزن بیشتر از 1.8 دسته بندی می‌شوند. وزن مخصوص سنگ در ساب پذیری سنگ تاثیر داشته به طوری که سنگ‌های با وزن مخصوص کمتر از 1.8 ساب پذیری مناسبی ندارند و بالعکس آن‌ها سنگ‌های با وزن مخصوص بیشتر از 2.2 ساب پذیری بهتری دارند. میزان جذب آب در سنگ، مقدار آب موجود در سنگ است که براساس درصد وزن خشک به خود جذب می‌کند و مقدار نفوذ آب در سنگ‌ها متفاوت هستند. به طور کلی سنگ‌های آذرین، درصد کمتری از نفوذ پذیری آب در خود را دارند و سنگ‌های آهکی و ماسه سنگ ها، درصد نفوذ پذیری بیشتری دارند. تخلخل مقدار فضا‌های خالی در هر سنگ را می‌گویند و هرقدر که تخلخل سنگ بیشتر باشد درصد نفوذ پذیری آب در آن سنگ بیشتر است و قدرت فشاری آن کمتر است اما هرچقدر که دانه‌های تشکیل دهنده سنگ ریز‌تر باشد. میزان جذب آب بیشتر بوده و خارج شدن آب از سنگ روند آهسته‌تری را طی می‌کند. همانطور که در بخش‌های قبلی نیز شرح دادیم سنگ‌های ساختمانی از تنوع بالایی برخوردار می‌باشند که در این بین می‌توان به مرمریت ، تراورتن ، گرانیت و...... اشاره کرد که هرکدام از آن‌ها دارای آنالیز مختص به خود می‌باشند. خصوصیت مقاومت فشاری، مقدار مقاومت سنگ در برابر فشار‌های وارده را نشان می‌دهد. مقاومت فشاری خصوصیتی است که مورد توجه زیادی قرار گرفته شده است. به قابلیت سنگ در برابر تنش‌های خمشی، مقاومت خمشی می‌گویند. در بسیاری از موارد مشاهده می‌شود که سنگ‌ها مخصوصا زمانی که به صورت افقی در مکانی نصب می‌شوند، در اثر نشت و یا تکان‌های ریز ترک می‌خورد این مورد به دلیل این است که سنگ مقاومت خمشی مناسبی نداشته است. مقاومت خمشی سنگ هیچ ربطی به مقاومت فشاری سنگ ندارد.